Նիկոլ Փաշինյանի և նրա գլխավորած «Քաղաքացիական պայմանագրի» իշխանության գալու առաջին իսկ օրվանից Հայաստանի անցյալի, ներկայի և ապագայի ամբողջ մեղքը դրվեց նախկին իշխանությունների վրա, որոնք «ամեն ինչ կողոպտել են, ներդրումներ չեն կատարել բանակում, պետականաշինության մեջ եւ Արցախում»։ Հետո պարզվեց, ինչպես Փաշինյանն էր ասել՝ «Հայաստանի ողջ ներուժը ներդրվել է ի սկզբանե անհեռանկար Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունում», իսկ սեպտեմբերի 19-ից հետո ռուսական բանակը Արցախում առգրավեց միլիոնավոր զենքեր։
Բայց սա արդեն քչերին էր հետաքրքրում․ Արցախի կորուստն արդեն «մարսվել» է ժողովուրդի կողմից, որին 5 տարի շարունակ համոզում էին, որ այդ ամենը՝ կոռուպցիայի մեջ թաղված նախկին իշխանությունների ձեռքի գործն է։
Կոռուպցիայի դեմ անհաշտ պայքարի շրջանակներում դեռ 2020 թվականի պատերազմից առաջ շոուներ էին բեմադրվում Մանվել Գրիգորյանի (շարունակվում էր նաև նրա մահից հետո), Վաչագան Ղազարյանի և մի շարք այլ կոռումպացված պաշտոնյաների «մասնակցությամբ»։ Բայց հարցը, որ իսկական կոռուպցիան Հայաստանում այն է, որ երկրի հիմնական ակտիվները, քաղաքական ու ռազմական լծակները տրվել են Ռուսաստանին, մինչ օրս լռության է մատնվում։ Եւ ոչ ոք դրա համար պատասխանատվության չի հրավիրվել, թեկուզ հենց դա էր կողոպուտը։
Ո՞վ եւ որքա՞ն է կողոպտել պետական միջոցները եւ որքա՞ն է վերադարձվել շարքային քաղաքացուն:
Իր կառավարման 6 տարիների ընթացքում Քաղաքացիական պայմանագրի իշխանությունը չի պատասխանել այս հարցին։ Իսկ այն, որ բազմաթիվ դատարաններ, դատախազություններ և քննչական կոմիտեներ ամեն անգամ խոսում են միայն երկու «լուծված» կոռուպցիոն դեպքերի մասին, հուշում է, որ «կոռուպցիայի» մեղադրանքները որպես ծխածածկույթ են ծառայել երկրի համար աղետալի որոշումներից հետո իշխանությունը պահպանելու համար։ «Ուրիշներն ավելի վատն են, քան մենք, որովհետև ձեզ թալանել են». սա է ներկայիս իշխանության հավատամքը։
Մինչդեռ կոռուպցիոն գործերը փակվում են հիմքերի բացակայության պատճառով։
Ինչպես գրում է «Փաստինֆո»-ն, «ի պատասխան մեր հարցման՝ ՀՀ գլխավոր դատախազությունը հայտնել է, որ «Ապօրինի ծագման գույքի բռնագրավման մասին» օրենքով սահմանված կարգով իրավասու մարմինը ուսումնասիրությունը դադարեցնելու 121 որոշում է կայացրել, որից 63-ը 2023թ»։
Աղբյուրը հիշեցնում է, որ ՀՀ գլխավոր դատախազության ապօրինի գույքի բռնագրավման վարչության ստեղծման օրվանից մինչ օրս ապօրինի ծագման գույքի վերաբերյալ հարուցվել է 438 ուսումնասիրություն, որից 82-ը՝ 2023 թվականին։
«Այս պահին ՀՀ հակակոռուպցիոն դատարանի վարույթում է ապօրինի ծագման գույքի բռնագանձման 94 հայց։
Դատախազությունը հայտնել է, որ դատարանում ստացված հայցերից և ոչ մեկը դեռ որոշում չի կայացվել, միայն 7 հայցն է փաստացի քննության փուլում։ Միաժամանակ դատախազությունը հայտնել է, որ կնքվել է հաշտության 4 պայմանագիր, որոնց համաձայն ՀՀ-ին է փոխանցվել 6 միավոր անշարժ և 1 միավոր շարժական գույք, ինչպես նաև մոտ 80 մլն դրամ։ Հաշտեցման պայմանագրերի ընդհանուր արժեքը կազմում է մոտ 2 մլրդ 200 մլն դրամ»,- նշում է «Փաստինֆո»-ն։
Հայաստանի գլխավոր դատախազությունը, ի պատասխան Спутник Армении-ի, լրացուցիչ տեղեկություններ է տվել ապօրինի գույքի բռնագանձման հետ կապված 4 դեպքերի վերաբերյալ, որոնցում ամբաստանյալները պայմանավորվել են հաշտվել պետության հետ:
- Առաջին դեպքում, ՀՀ ԱԱԾ պետական անվտանգության ծառայության նախկին առաջին տեղակալ (ՀՀ երրորդ նախագահ Սերժ Սարգսյանի անվտանգության նախկին ղեկավար) Վաչագան Ղազարյանը եւ նրա հետ կապված անձինք Հայաստանին են փոխանցել 4 միավոր անշարժ գույք Իսակովի պողոտայում՝ 2 մլրդ դրամ ընդհանուր շուկայական արժեքով։
- Երկրորդ դեպքում ՀՖՖ տեխնիկական կենտրոն-ակադեմիական ընկերության ղեկավար Արթուր Մանուկյանը փոխանցել է Երեւան քաղաքի Ծարավ Աղբյուր փողոցում գտնվող 86 մլն․ դրամ արժողությամբ գույք:
- Էրեբունի վարչական շրջանի նախկին ղեկավար Արմեն Հարությունյանը եւ նրա հետ կապված անձինք փոխանցել են պետության 1 միավոր շարժական գույք եւ 1 միավոր անշարժ գույք, 16,4 միլիոն դրամ ընդհանուր արժեքով, ինչպես նաեւ 28,7 մլն դրամ գումար։
- «Լուսանշան» ՊՈԱԿ-ի նախկին պետ Էդուարդ Հարությունյանը պետությանը փոխանցել է 50 մլն դրամ։
Ավելի վաղ, գլխավոր դատախազ Աննա Վարդապետյանը հայտարարեց, որ ՀՀ դատախազության գույքային պահանջների չափը պետության օգտին կազմում է մոտ 500 միլիարդ դրամ (մոտ 1,2 միլիարդ դոլար), ներառյալ մոտավորապես հազար միավոր անշարժ գույք եւ տարբեր ձեռնարկություններում 270 մասնաբաժին։
Վերադարձված գույքի շարքում, ինչպես տեսնում եք, չկան, օրինակ, «Գույք պարտքի դիմաց» գործարքի շրջանակներում Ռուսաստանին փոխանցված «ունեցվածքը», հայկական ազգային ակտիվները, ընդերքը, որոնք օտարվել են «միջազգային կոռուպցիայի» շրջանակներում: Չկան քաղաքական կոռուպցիայի մասին գործեր․ օրինակ, Բելառուսի նախագահ Լուկաշենկոն արդեն մի քանի անգամ ակնարկել է, որ Սերժ Սարգսյանին Ղարաբաղի դիմաց առաջարկվել է 5 միլիարդ դոլար, բայց նա հրաժարվել է:
Կոռուպցիան եղել է և կա Հայաստանում, և կոռումպացված պաշտոնյաներն արժանի են ամենախիստ պատժի։ Հատկապես նրանք, ովքեր զբաղվում են քաղաքական կոռուպցիայով եւ զիջում են ազգային հողերը, իրավունքները, ունեցվածքը, ազատությունը, ինքնիշխանությունը, մտնելով միջազգային մեծ կոռուպցիոն դավադրությունների մեջ, որի գինը՝ իշխանությունն է:
Նաիրա Հայրումյան